ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ
Η ΑΛΛΑΓΗ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Η ΑΛΛΑΓΗ ΕΡΧΕΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΟΝΤΕΛΟ, ΠΟΥ ΚΑΘΙΣΤΑ ΤΟ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ
Buckminster Fuller
Τον Σεπτέμβριο του 2013 μαζευτήκαμε σ’ ένα σπίτι της Νέας Μάκρης Αττικής αρκετοί φίλοι και γνωστοί προσπαθώντας να υλοποιήσουμε κάποια συμπεράσματα από τις χαοτικές συζητήσεις του καλοκαιριού. Ήταν κοινή μας αντίληψη ότι αυτό που μας ενοχλούσε περισσότερο ήταν η έλλειψη ελευθερίας που προερχόταν από έναν αργό αλλά σταθερό περιορισμό του ζωτικού μας χώρου. Εντοπίσαμε ότι η κυριότερη αιτία αυτού ήταν η αδράνεια και η άρνηση ανάληψης ευθύνης από μεριά μας. Όταν καταφέραμε να απελευθερωθούμε από την δικαιολογία ότι για όλα φταίει το «σύστημα» και κοιτάξαμε μέσα βαθιά τον εαυτό μας, ο μόνος δρόμος που απέμενε ήταν αυτός της «πράξης».
Κάποιοι από μας ήδη στο παρελθόν είχαν προσπαθήσει να «αλλάξουν το σύστημα» αγωνιζόμενοι κινηματικά και κάποιοι άλλοι είχαν προσπαθήσει μέσα από αυτό να πορευτούν σε δικό τους δρόμο. Ήταν φανερό ότι αυτές οι επιλογές είχαν ισχνό αποτέλεσμα και δημιουργούσαν μια στασιμότητα που όσο πέρναγε ο καιρός γινόταν πιο μόνιμη αλλά και λιγότερο ορατή.
Η ιδέα της αυτάρκειας, δηλαδή του ελέγχου της ζωής μας αποκλειστικά από εμάς, υπήρχε ήδη από καιρό και το μόνο που έμενε ήταν να βρούμε τον τρόπο να την υλοποιήσουμε. Έτσι λοιπόν καταλήξαμε ότι πρέπει να αλλάξουμε εντελώς τον τρόπο ζωής μας.
Για να είμαστε αυτάρκεις, δηλαδή ελεύθεροι, καταρχάς θα έπρεπε να παράγουμε την τροφή μας, την ενέργειά μας, να χτίσουμε μόνοι μας τα σπίτια μας, να απελευθερωθούμε από τη έννοια της ιδιοκτησίας είτε υλικής είτε πνευματικής, οι σχέσεις μας να διέπονται από αλληλεγγύη και αποδοχή, να απεξαρτηθούμε από την ανάγκη του χρήματος, να καθορίζουμε τον χρόνο μας σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες, να ζήσουμε οργανωμένα αλλά χωρίς ιεραρχία, να λειτουργούμε περισσότερο με την καρδιά και λιγότερο με το μυαλό και κυρίως να προωθήσουμε την έννοια της κοινοκτημοσύνης στην πράξη.
Δύσκολα πράγματα πολλά μαζεμένα. Και το κυριότερο έπρεπε να λειτουργούν όλα μαζί συγχρόνως. Πως θα γινόταν όλα αυτά;
Ο μόνος δρόμος, ήταν η ίδρυση μιας οικοκοινότητας σε κάποια σχετικά μεγάλη έκταση γης όπου η διαμονή μας θα είναι μόνιμη και όλοι θα απασχολούμαστε αποκλειστικά γι αυτόν τον σκοπό.
Έτσι λοιπόν εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου, παρουσιάστηκε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ίδρυσης οικοκοινότητας σε κτήμα 17 στρεμμάτων στη Μεσσηνία που ανήκει σε ένα από τα μέλη της ομάδας.
Από τους συμμετέχοντες επτά άτομα δήλωσαν ότι θα συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα. Στην πορεία βρέθηκαν άλλοι δύο κι έτσι στήθηκε η ιδρυτική ομάδα που αποτελείται από πέντε άνδρες, τέσσερεις γυναίκες και τέσσερα παιδιά.